Mijn zoontje wilt een ander soort eitje, maar helaas zijn er geen eitjes meer om te koken, te roerbakken, in een spiegelei te toveren. Ik maakt een omelet en dat stelde hem teleur – hoewel hij eerder wel een omelet had gevraagd. 😉
IK WIL EEN ANDER EITJE! En hij gooit zich op de grond. Hij is zichtbaar kwaad: roodaangelopen gezicht en spartelt met zijn benen. Hij duwt alles en iedereen in een omtrek van 2m…
Ik probeer naderbij te komen, om de verbinding te verhogen en zo de agressie om te buigen naar deugddoende tranen, maar hij wil me niet zien! Ik keer terug op mijn stappen. Na enige tijd, kom ik zachtjes dichterbij en zeg ik: Ik ga een ieniemienie teentje aanraken. Hij zegt geen ‘NEE’ en dus kom ik heel traag een beetke dichter om zijn teentje aan te raken. Wow, dat was olie op het vuur! Ik ga terug naar achter.
Hij loopt nu de eetkamer uit en sluit de deur achter zich. Onder de deur zit een kiertje. Ik schakel over op scheidingsspel, dat hij zonet initieerde door de deur achter zich dicht te trekken terwijl de deur van glas is of toch voor een groot deel.
Schatje, alsjeblieft, blijf bij mij. Ik ga je zo missen. Dan haal ik thema’s aan van de voorbije dag en keer ook de rollen om als volgt. Liefje, je gaat toch zeker niet vertrekken naar kantoor nu? Nee hé, blijf bij mij. Ik wil nog heel veel met je spelen!! Hij ontdooit een beetje nu en komt met zijn teentjes dichter bij de deur. Oké, ik zit in de goede richting.
Hier, een bolletje. Ik vond ergens een brokje van het een of het ander. En dat schuif ik onder de deur. Zie je het? Dat is voor jou! En dan een briefje. Toe, kom nu naar mij. Ineens gaat de deur zachtjes open en neemt hij deel aan het rollenspel. We spelen zo nog even verder en hij gaat zonder meer en heel gemakkelijk slapen.